UYAYING AYALA

UNA kong nasilayan si Joey Ayala nuong dekada sitenta (1971 o 1972) sa dati naming office sa Lope K. Santos st. sa San Juan. Umuupa kami sa isang bungalow (nasa silong ang ibang opisina) na mayroong malawak-lawak na bakanteng lupain na katabi lamang ng aming payak na kabahayan. Naglagay nga kami ng simpleng hagdan sa bakod na nagdugtong sa dalawang bahay. Shortcut baga. Para-paraan lamang.

Madalas niyang binibisita noon si Kuya Gilbert upang magsumite ng kanyang mga kontribusyon sa JINGLE. Taga-Cubao kasi siya at malapit lang iyon sa amin...isang sakay lamang ng dyip. Mga cartoon at pasundut-sundot na mga artikulo ang ambag niya sa "sining" noon.

Hindi mawala-wala sa aking isipan ang suot niyang kupas na maong na dyaket (yun bang mayroong dalawang bulsa sa dibdib) at syempre pa, ang regular na gulpe-saradong maong na pantalon. Wala akong kaalam-alam (nang lumipas ang maraming taon) na kompositor pala siya, umaawit rin at mahusay kumalabit ng gitara. 

Hindi ko lang alam kung kailan eksakto siyang nagsimulang sumulat ng kanyang mga obra maestra. Malamang noong mga panahon ding iyon dahil pulos mga banyagang manganganta na nagsusulat ng sariling awitin at tumutugtog ng gitara ang ating iniidolo.

Hindi ko na babanggitin kung anu-ano ang mga ginawa niyang cartoons para sa amin sa kadahilanang ayaw raw niyang inuungkat pa ito, sabi ni Tony Maghirang (isang masipag na manunulat na nagsimula rin sa amin), nang minsang magkita kami sa Oarhouse sa Malate at mapagkwentuhan si Joey.

Matatandaang huli na nang magpasya si Joey na pasukin ang industriya ng musika sa edad na 35. Kailangan kasing buo ang loob mo at di matatawarang commitment ang handa mong ipagkaloob bago ka magdesisyon sa anumang landas -- musika, call center, opisina, mall employee, factory worker o pagiging OFW -- na nais mong tahakin.

Hegalong, kubing, kulintang -- mga katutubong instrumentong gamit pa ng ating mga ninuno sa katimugan -- ang ilan sa ipinakilala sa balana at pinasikat ang paggamit sa paglikha ng mga awitin.

Sumugal ang WEA sa Kanya

1982 niyang inumpisahang isaplaka ang mga una niyang komposisyon. Sa tulong ni Butch Dans (katuwang din ng Apo Hiking Society)...inilabas ng WEA (Warner, Elektra, Atlantic) makalipas ang isang dekada (nubenta na) -- na noo'y pinamumunuan pa nina Bella Tan(+) at Ramon Chuaying (PolyEast big boss ngayon) -- ang mga nauna niyang tatlong albums nang sabay-sabay. Hindi pa ito nagagawa sa kasaysayan ng industriya ng recording dito sa atin mula noon hanggang sa kasalukuyan.

Panganay ng Umaga, Magkabilaan, Mga Awit ng Tanod-Lupa -- mga obrang hanggang ngayon ay pinakikinggan pa rin ng nakararami. Nakatutuwa ring ginagamit sa mga paaralan ang mga awitin ni Joey Ayala na punumpuno ng pambansang pagpapahalaga at mga positibong mensahe tulad ng pasasalamat sa mga biyaya ng Dakilang Lumikha at pangangalaga sa kalikasan.

Ang Bagong Lumad (New Native) sa Abelardo Hall

Mga miyembro: Bayang Barrios (mang-aawit), Oni Badiang (baho), Noe Tio(+) (samutsaring pangkalansing at tambol).

Isang araw, noong mga huling taon ng dekada otsenta, nagkayayaan kami nina Emil Sanglay(+) ng grupong Pen-pen (nagtrabaho rin siya sa amin bilang gitarista o tagasipra nang may ilang buwan) at Lav Diaz (bago pa siya pumaimbulog sa larangan ng pelikula at makilala sa buong mundo bilang direktor). Tutugtog daw sina Joey Ayala at ang Bagong Lumad sa Abelardo Hall sa UP. Doon ko sila unang narinig tumugtog at nasilayan nang malapitan.

Halos mayanig ang Abelardo sa lakas ng dagundong ng ingay na likha ng mga masugid nilang tagahanga. Kapag ganyan kalakas at kainit ang pagtanggap sa iyo, mas lalo ka pang gaganahang tumugtog...alam ng mga musiko yan.

"Hinog na hinog na sila," sambit ni Emil.

Nang matapos ang pagtatanghal, pinuntahan namin si Joey sa likuran. Ipinakilala kami ni Lav (mukhang magkakilala na sila nang matagal) sa kanya. Pareho kasi silang taga-Mindanao: tubong-Davao si Joey at taga-Cotabato naman si Lav.

"Ikaw ba yung batang nakikita ko noon sa JINGLE?" tanong ni Joey. Bantulot na tango lamang ang isinagot ko. Hindi naman kami nagkakalayo ng edad ni Joey. Katunayan nga ay isang araw (May 31 ako at June 1 siya) lamang ang pagitan ng mga birthday namin. Pareho kaming ipinanganak nuong 1956. Baka ang tinutukoy niya ay si Michael, iyong pamangkin namin.

Joey Ayala sa Club Dredd

Nakailang punta rin ako sa Club Dredd sa Timog noon. Papausbong na nga ang pangalawang arangkada ng Pinoy Rock noong 90's, at isa sa malaki ang naiambag dito ang Dredd...kasama ang 70's Bistro (sa Anonas) at Mayric's (tapat ng UST). Sa tatlo, ang Bistro na lamang ang kasalukuyang humihinga pa.

At nagkita-kita rin kami ng mga kaibigang sina Jing Garcia, Dodong Viray(+), DengCoy Miel, atbp. Masaya at parang piyesta ang mga kaganapan sa Dredd...lalo na pag nagsama-sama ang matagal nang mga di nagkikita habang tumutungga ng malamig na San Miguel Beer. Walang patumanggang kamustahan at inuman at rakenrol.

Isang gabing nakasalang si Joey sa Dredd, hindi ko napigilan ang sarili ko na dumampot ng gitara sa tabi ng entablado at nakitugtog sa kanila. Simple lang naman ang piyesang iisa ang akorde hanggang matapos kaya nakasabay ako. Duon iyon sa madilim na sulok sa pangalawang palapag, at kahit pa walang ampli ang gitarang nakatiwangwang lamang duon. Mabuti at hinayaan niya ako at hindi nanaway.

Walang Hanggang Paalam

Di ba tayo ay narito

Upang maging malaya

At upang palayain ang iba

Ako'y walang hinihiling

Ika'y tila ganon din

Sadya'y palayain ang isa't isa.

Pag-ibig na wagas...harangan man ng sibat, paglayuin man ang mga puso...di magmamaliw, damdamin sa ginigiliw.

Ito ay maihahalintulad sa isang himig ng bayan (anthemic) na mahirap mabura sa isipan at sa tuwina'y hindi maalis sa iyong gunita dahil tumitimo ito sa kaluluwa.

Agila (Haring Ibon)

Tiniklop na nila ang kanilang mga pakpak

Hinubad na nila ang kanilang mga plumahe

Sila'y nagsipagtago sa natitirang gubat

Ang lahi ba nila'y tuluyan nang mawawala?

Malinaw pa sa bukal ng tubig sa kabundukan ng Davao, kung saan naninirahan ang mga natitirang haring ibon, ang nakaaantig na tinuran ni Joey sa himig na ito.

Umuukilkil sa kaibuturan ng ating puso ang swabe at madamdaming pagtugtog ng gitara...isang himig na nananawagan at matagal na nating dapat pinakinggan. Huli na nga kaya ang lahat?

Karaniwang Tao

May lason na galing sa industriya

Ibinubuga ng mga pabrika

Ngunit di lamang higante

Ang nagkakalat ng dumi

May kinalaman din ang tulad natin.

Klaro noon pa man na pagmamahal sa kalikasan ang ibig niyang iparating sa nakararami. Diretso -- walang paliguy-ligoy. Walang pretensiyon. Isang pakikibaka sa malagim na realidad ng lipunang ginagalawan...na tayong lahat ay may kinalaman sa pagkasira ng kalikasan.

Pasasalamat

Salamat sa araw, sa buwan at bituin

Sa hayop at halaman, sa ulan at hangin

Salamat sa kaibigan at sa kapwa tao ko

Salamat sa Inyo.

Dakilang Manlilikha...sambit niya sa unang linya...isang bukas na liham kay Bathala (sa ating Ama) na kanyang pinasasalamatan sa pagbibigay-buhay sa atin. Tayong mga pawang tuldok lamang sa buong kalawakan. Tayong mga butil lamang ng buhanging tinatangay ng hangin sa himpapawid.

Sa estilong tanging siya lamang ang makapagbibigay-hustisya -- madamdaming liriko, di matatawarang pagtugtog ng gitara, walang kamatayang himig, kabuuang sipa -- hinubog ang awiting ito...

Konsiyerto sa Music Museum

Kasama ng dalawa kong anak (nagkita rin kami duon ni Romy Buen -- isa pang batang JINGLE), nasaksihan namin ang Mandiriwa sa Music Museum noong Setyembre 2017. Tampok dito sina Dong Abay, Gloc 9, Bayang Barrios, Bullet Dumas at Juan Miguel Severo. 

Ng gabing iyon, nagtanghal si Joey kasama ang Bagong Lumad na ngayo'y mas dumami na. Ito'y higit pang nagpabusog sa kanilang tunog. At dahil punumpuno ng tao ang Music Museum, wala ngang pagsidlan ang kanyang kagalakan at manaka-naka pa siyang nagpapatawa tuwing matatapos ang isang awitin.

Ito ngang Pasasalamat ang panghuling handog nila. Nagtayuan ang balahibo ko nang tugtugin nila ito na mayroon pang magkakatugmang himig (vocal harmonies) na sigurado akong matagal nilang (kasama sina Bayang at Noe) pinagpagurang ensayuhin. Napakaganda kasi ng naging bunga. Pasok na pasok sa banga. Eksakto. Perpekto. Walang itulak-kabigin. Panalo sa lahat ng aspeto. 

Si Joey sa National Arts and Crafts Fair 

Huli naming nakadaupang-palad si Joey sa Megatrade Halls, SM Megamall, kung saan ginanap ang SIKAT National Arts and Crafts Fair noong June 2018. Binigyang-pansin at pagpapahalaga dito ang mga produkto ng mga katutubong Pilipino mula Batanes hanggang Samal, Jolo. Isa sa mga nakilahok at nagtanghal dito si Joey bilang pagpupugay na rin sa pagkamalikhain ng ating mga kapatid na katutubo na isa ring mundong malaya niyang ginagalawan at ipinagkakapuri. Kiliting-kiliti ang mga manonood nung inawit niya ang Basta May Saging, Labing! Marami pa sanang gustong ipaawit ang mga manonood...pati na ako. Ngunit kulang ang panahon. Siguro sa muli na namang pagtatanghal at pagtatagpo. Aabangan naming lahat nang may pananabik sa puso.

Salamat sa iyo...

Salamat sa magagandang alaalang tumatak sa aming mga puso. Salamat sa pagbahagi mo ng iyong kakaibang talento. Salamat sa hindi mo pagsuko sa mga ipinaglalabang adhikain. Salamat sa patuloy mong pagbibigay-kasiyahan sa aming masugid mong tagasuporta. Salamat sa musika. Salamat sa lahat...PADAYON!